We krijgen vaak een onvoldoende in ons leven. Van je docent…van je ouders…van je baas…van je patiënt…en vooral van jezelf…Inmiddels ben ik thuisstudie nummertje 3 in Corona-tijd aan het volgen. Ik sta daar zo anders in dan in het verleden. Vroeger vond ik het zo belangrijk welk cijfer ik kreeg. Mijn levensgeluk hing er zo ongeveer aan vast. Hoe heb ik dit los kunnen laten?
Met mijn 40 jaar leer ik steeds meer wie ik ben en wat ik wil. Op mijn 17e dacht ik dat mijn studiekeus vreselijk definitief was. Ik werd mondhygiënist en dat was het dan. Ik was erg blij toen ik er achter kwam dat je eigenlijk nooit uitgeleerd bent.
De wereld van mondzorg is zo breed en diep als je hem zelf maakt. Met mijn doel voor ogen zie ik steeds meer aspecten van de mondzorg. Alles staat met elkaar in verbinding. Het is voor mij een grote opluchting om dit te merken. Het betekent namelijk dat ik me nooit hoef te vervelen.
Een, ik meen Japans, gezegde is: “Je krijgt pas een kam als je kaal bent.” Dus je ziet pas achteraf hoe het precies in elkaar zit. Daarvoor zit een enorm leerproces. Het idee dat je dus maximaal moet presteren tijdens het leren, is bizar. Je bent namelijk nog aan het leren. En leren doe je dus je hele leven.
Vroeger was mijn doel om een flinke voldoende te krijgen. Ik deed alles om hoog te scoren. Als het cijfer niet hoog genoeg was, was ik teleurgesteld. Zelfs al kreeg ik een hoog cijfer van de docent dan gaf ik alsnog mezelf een laag cijfer. Want zo moeilijk was het niet…of zo perfect had ik het niet gedaan…toch?
Nu is mijn doel om iets te leren en vooral om mezelf te boeien. Niet om hoog te scoren. Ja, ik wil nog steeds die tien en ik haal ‘m ook nog vaak ook. Maar wat ik vooral wil, is genieten van de weg er naar toe. Slurpen! Kennis opzuigen! Heerlijk! Iets meer weten, meer kunnen, meer begrijpen, iets nieuws tot me nemen en er lekker op kauwen. Het smaakt goed!
Een onvoldoende betekent nu voor me dat ik nog een weg te gaan heb die ik mag bewandelen. Ik kom wel een keertje bij het eindstation. En zo niet…ach, dan heb ik onderweg van het prachtige uitzicht kunnen genieten.
En weet je…het kan altijd beter. Altijd. Snap je? Een onvoldoende kan ook goed genoeg zijn. Het is maar wat je wil. Je hebt de keus. Leg er niet zoveel druk op, want dan schiet je een kramp en dan kom je er niet. Kijk naar wat het je wel heeft gebracht.
