Een paar jaartjes terug werkte ik in een praktijk met in totaal 10 behandelkamers. Gek genoeg hadden we maar een keer per jaar een vergadering. Zelf ben ik een behoorlijk vergadertijger en lever graag mijn input. Het werd alleen al snel duidelijk dat we geen sikkepit te vertellen hadden als personeel
Er was geen agenda. Er kwamen ook geen notulen. We luisterden allemaal netjes naar de baas. Die deed gewoon wat mededelingen. Op het einde kwam er warempel een rondvraag. Niet dat iemand begreep wat dat was of überhaupt de ruimte voelde om nu wel wat te zeggen. Ik keek het tafereeltje met lede ogen aan. Zelfs bij de plaatselijke scouting was ik meer professionaliteit gewend.
Op de Havo leerden we bij Nederlands discussiëren. Dat vond ik super tof! Je leerde je eigen mening te vormen, te verwoorden en te beargumenteren. Ik weet nog goed dat ik een discussie mocht leiden. Die ging over toen al een hip onderwerp: veganisme. Ik, als echte twijfel-vega, vond de discrepantie in de discussie. “Maar als je nou vindt dat je geen dieren mag doden…hoe doe je dat dan met een mug?” De mond van mijn vriendinnetje-de-absoluut-vega opende haar mond maar voordat ze iets kon zeggen, stond mijn leraar op en gaf applaus.”Jaaaa, daar ligt de juiste vraag! En hoe omzeilt ze al die miertjes op haar vega-sneakers?”, vulde hij enthousiast aan en gaf vervolgens aan: “Tot hier.”
Zie je hoe spannend een vergadering kan worden? In mijn ogen mag je als praktijkeigenaar of leider er nooit vanuit gaan dat jij weet wat er leeft. Natuurlijk is jouw visie enorm belangrijk maar hoe krijg je je team mee? Waar liggen de hobbels in je team? Kun je die pareren, ombuigen, meenemen? De informatie vanaf de werkvloer is essentieel. Je kunt niet zonder hun input als je echt vooruit wilt.
Ik zal je nog wat zeggen. Je bent niet eens nodig als voorzitter. Ze kunnen het zelf. Zij weten wat er speelt, zij weten wat er nodig is en zij moeten samenwerken. Je mag op de publieke tribune, je mag die docent zijn die toejuicht en diegene die via notulen de spreekwoordelijk klap erop geeft. Tenzij je geen sterk team wilt, natuurlijk…dat niks leert…dan moet je vooral de baas blijven die altijd alles beter weet en geen leider willen zijn.
